تنبلی در دانش آموزان و کودکان و روش درمان آن

زمان مورد نیاز برای مطالعه : 15دقیقه |

تنبلی

تنبلی،یک ویژگی منفی است، که قادر می باشد از همان ابتدای کودکی در شخصیت بچه ها شکل بگیرد و در بزرگسالی تبدیل به یک عادت همیشگی شود. یکی از مهمترین دلایل انجام ندادن تکالیف و مشق نوشتن در دانش آموزان تنبلی است. تنبلی می تواند از سنین کودکی در بچه ها به وجود آید و چنانچه در همان سنین کودکی به حل این مشکل رسیدگی شود، دیگر تنبلی برای کودک مثل یک عادت نمی شود. برای این کار، بهتر است علت های تنبلی را در کودک خود پیدا کنیم و برای درمان ،در همان سنین کودکی اقدام کنیم.پ

پدر و مادر باید راه های برخورد با تنبلی را بدانند تا بتوانند کودکی پر انرژی و فعال تربیت کنند. آن ها باید به این مسئله توجه کنند که تنبلی، سدی است که کودک شما را در زمان بزرگسالی از رسیدن به هدف هایش دور می کند و تنبلی، مشکلات زیادی برای بچه ها به وجود می آورد.

کودکان به علت های مختلفی به تنبلی دچار می شوند.

شاخصه های تنبلی در بچه ها

یک مورد از نشانه های تنبلی در کودکان، به پایان نرساندن کار هاست. آنها به دلیل اعتماد به نفس کمی که دارند، توانایی و حوصله ای برای به پایان رساندن کارهایی که به آن ها سپرده شده یا باید انجام بدهند را ندارند و شروع به بهانه اوردن می کنند.


 تعدادی از این بچه ها، به دلیل این که والدین آن ها در تربیت نظم و مسئولیت پذیری آن ها کوتاهی کرده اند و آن ها را به برای کودک تعریف نکرده اند، بنابراین در بیشتر مواقع به فکر فرار از انجام مسئولیت هایشان هستند.

 

چند سال بعد وقتی به سن دانش آموزی میرسند در مدرسه برای حل تکالیف و یا مشق نوشتن داوطلب نمی شوند و تلاشی برای همکاری با دانش آموزان دیگر و یا درس خواندن نمی کنند. مدت زمان خواب و استراحت آنها به نسبت بقیه ی دانش آموزان بیشتر است.

برای انجام ندادن فعالیت های روزانه و ورزش کردن شروع به بهانه اوردن می کنند و معمولا به فعالیت هایی که آن ها را به حرکت وادار می کند، علاقه ای ندارند.

 بچه های تنبل، تمرکز ،اعتماد به نفس و دقت پایینی دارند و معمولا رویا پردازی های قوی ای میکنند. این کودکان اکثر مواقع در فعالیت هایشان از بقیه کمک می گیرند و برای انجام کار به صورت انفرادی به خود اعتماد ندارند.

دلایل تنبل شدن کودکان
برای منظم بودن تربیت نشده اند

اگر کودک در طول زندگی خود با نظم تربیت نشود، وظایفی را که بر دوش دارد را درست انجام نمی‌دهد برای مثال: اگر زمانی از او بخواهید که هر روز به گل ها آب بدهد، دو روز به این کار می رسد، ولی روز سوم آن را رها خواهد کرد.

پس، بهتر است که از همان دوران کودکی، به فرزندتان نظم را آموزش دهید و پر اثر ترین راه آموزش نظم، منظم بودن خود پدر مادر و برنامه داشتن است. اگر والدین در انجام فعالیت های روزانه شان کوتاهی کنند و در انجام وظایف، نامنظم باشند، کودکان این کار را از آنها یاد می گیرند. بچه ها چیزی را که ما از او می‌خواهیم، انجام نمی‌دهد، بلکه آنچه را که از ما می‌بیند، انجام می‌دهد.

در حقیقت، کودک تلاش می کند تا با کپی کردن رفتار خودش با والدین هر چه بیشتر خود را به آن ها شبیه کند. به این پروسه، (همانندسازی) می گویند.

کودکان از برخی از فعالیت ها خوششان نمی آید

امکان دارد کودک به فعالیتی خاص، علاقه نداشته باشد و به همین دلیل این کار باعث می شود آن وظیفه از ناحیه کودک انجام نپذیرد. تلاش کنید کارها را به گونه ای تنظیم کنید که هر یک از بچه ها فعالیت هایی که دوست دارند را برای انجام دادن انتخاب کنند.از آنها بخواهید در انجام دادن وظیفه هایشان، مرتب و مسئولیت پذیر باشند.

برای انجام فعالیت به آن ها کمک کنیم

ابتدا برای اینکه کودک مسئولیت خود را بپذیرد، مقداری با او همکاری کنیم تا بفهمد که تنها نیست. البته این کمک کردن  نباید به گونه ای باشد که استقلال کودک را خدشه دار کند. رفته رفته  با بکار گرفتن جملات تشویقی او را به انجام دادن کار به شکل انفرادی علاقه مند کنیم.

نیاز به جلب توجه

بعضی  از کودکان به علت اینکه به محبت و توجه نیاز دارند، کارهایی را انجام می‌دهند. اگرچه کار آن ها برای جلب توجه، حرکت  منفی و در کنار آن ناراحتی شما باشد. برخورد مناسب برای این بچه ها، توجه مثبت به آنها است. تلاش کنید که کودکتان را از محبت سیر کنید. بازی کردن، قصه خواندن ،بردن آن ها به شهر بازی می‌تواند نیازهای عاطفی او را برطرف کنید.

به تخیل بچه ها احترام بگذارید

کودکان، از قوه تخیل قوی بهره می برند و بعضی مواقع در عالم خیال و تصورات به سر می‌برند و به محیط اطراف خود بی توجه اند. تا زمانی که این تخیل و خیال پردازی به زندگی واقعی آن ها ایرادی وارد نکند، طبیعی است. به یاد آوردن پی در پی اشتباهات کودک و سرزنش او به خاطر اشتباهاتش، برابر است با متنفر کردن او از کار هایی که شما به او می سپارین. از برخورد کردن با او خودداری کنید، همچنین باید توجه کنید وقتی که شما فعالیتی را از او می‌خواهید،باید طوری به او بگویید که حرف‌ها و صحبت‌های شما را متوجه شود و کار درخواستی شما را کاملا بفهمد.

گفتن کلمه ی نمی‌توانم

نداشتن یا کم بودن اعتماد به نفس، در واقع به شکل تنبلی در کودک حضور پیدا می کند. برای مثال:کودکی که خجالت می کشد و نمی تواند در جمع حضور پیدا کند، ممکن است برای رفتن و خرید کردن از مغازه ی سر کوچه مشکل داشته باشد. و یا دستور مادر مبنی بر تهیه ی نان از نانوایی را انجام ندهد. پس باید علاوه بر ریشه‌یابی دقیق، به بالا بردن اعتماد به نفس و حل این مشکل نیز بپردازیم.

چطور تنبلی کودکان را درمان کنیم ؟

برای رفع مشکل تنبلی و حل کردن این رفتار در کودک، باید به نکات زیر توجه کرد.


 پیش از هر چیز با توجه به شخصیت کودک خود باید نقاط ضعف و قوتش را پیدا کنید.


 خواسته های خود را از کودک به شکل واضح مشخص کنید. کار درخواستی شما باید بر اساس سن و توانایی کودک شما باشد نه  بیشتر از آن. چنانچه خواسته ای سخت تر از توان کودک خود از اون داشته باشید به احتمال خیلی زیاد در انجام دادن آن موفق نمی شود و  حاصل آن این است که، به دنبال روشی برای فرار کردن از آن می‌گردد و یکی از راحت ترین و کوتاه ترین راه‌ها، دروغ گفتن است.


 از کودک خود خیلی مودبانه درخواست کاری را کنید. درخواست مؤدبانه را همه می پذیرند و در مقابل آن، برخورد تند و زننده لجبازی کودک را در پیش دارد.


 بر فعالیت هایی که کودکتان انجام می دهد نظارت کنید. فعالیتی را که از کودکتان خواسته‌اید، آن قدر پیگیری آن باشید تا آن را انجام دهد. نظارت نکردن پدر مادر باعث تنبلی و کوتاهی کودک در انجام خواسته شما و وظایفش می‌گردد. در حقیقت اگر در حین  کار او را به حال خود بگذارید و او خواسته ی شما را انجام ندهد، باعث میشود سهل انگاری را یاد بگیرد.


 به گونه ای موقعیت را درست کنید تا کودک از انجام آن فعالیت لذت ببرد، و باعث اذیت شدن آن نشود.


 توجه کنید که از کودک خواسته های زیادی نداشته باشید و او را “پادو” و خدمتکار خود تلقی نکنید. کودک باید پدر مادر خود  را یک فرد منطقی و با عدالت بشناسد که حرمت او را نگه می دارید و به او احترام میگذارید.


 دوستی کردن با همنوع و کمک کردن به آن ها را در همان کودکی به آن ها بی آموزید. بچه ها دوست  دارند که به پدر و مادر خود کمک کنند. والدین قادر خواهند بود تا از این علاقه و استعداد به شکل مطلوب استفاده کنند. از ابتدای کودکی به فرزند خود وظایفی در اندازه ی توان او بسپارید. مثلا یک کودک می‌تواند لباس، اسباب بازی، و وسیله های دیگر را از روی زمین جمع‌آوری کند.


 برای بیان خواسته ی خود از کلمه های ساده و قابل درک کودک استفاده کنید.

 

علاوه بر آن با یادآوری، از فراموش نکردن آن خواسته از سوی کودک، مطئن شوید.


هیچوقت در برخورد با اشتباهات کاری کودک ناراحت و عصبانی نشوید. این کار ، شکست شما را نشان می دهد.فقط کافی است که به شکل جدی و مطئن، وظایفش و خواسته هایتان را یادآوری کنید.به طور خیلی آرام و شمره شمرده بگویید که پس از اینکه فعالیت یا خواسته تان را انجام داد با همدیگر یک کارتون می بینید یا هر کار دیگری که کودک شما به آن علاقه دارد را با یکدیگر انجام دهید.


زمانی که کودک شما در بعضی از کارها خوب عمل می‌کند و کارش را به نحو احسن انجام می دهد، از کارش تعریف کنید تا هم انگیزه بگیرد و خوشحال شود و هم در بقیه زمینه‌ها هم بهبود پیدا کند.


 چنانچه این موارد و راهکارهای دیگر مفید نبود، کودک را از بعضی از امتیازات مانند؛ بازی کردن، پول توجیبی ،رفتن به پارک، اسباب بازی و … محروم کردن ،می تواند رفتار و تنبلی کودک شما را اصلاح کند.و  البته توجه کنید که تنبیه، آخرین راه حل می باشد و نباید زود به زود انجام شود.

kids

دلایل تنبلی کودکان

بعضی وقت ها توقعات و انتظارات خیلی زیاد  پدر و مادر، باعث می شود برای کودک مشکل پیش بی آید. وقتی که کودک توانایی انجام این خواسته ها را در خود نمی بیند، دچار ناراحتی و تنبلی می گردد.


موردی دیگر از علت های تنبلی در کودکان، اختلاف های خانوادگی و مشکلات می باشد. این بچه ها به علت نگرانی هایی که دارند و تنش هایی که در این اختلافات به آن ها وارد می شود، دچار این مشکل می شوند و یا خودشان برای نشان دادن  اعتراض از این روش برای تنبیه پدر مادر استفاده می کنند.


 نداشتن تجربه های موفقیت آمیز و تحمیل شکست ،باعث میشود اعتماد به نفس کودکان پایین بیاید و و انگیزه ی لازم برای انجام دادن کار ها را از آن ها می گیرد.


 بچه ها برای انجام کار ها و خواسته های شما به انگیزه مظاعف و تشویق های والدین نیاز دارند ،همچنین معلم محرک خوبی برای شادابی و پویایی کودک است و کودکانی که این انگیزه به آن ها وارد نمی شود روی به تنبلی می اورند.


بهره نبردن از امکانات مورد نیاز، ایرادات و نقص های فیزیکی و جسمی، وابستگی خیلی زیاد به پدر و مادر، بی پولی، کمبود محبت و… از دلایل دیگر تنبلی در  کودکان می باشد.


چگونه با تنبلی کودکان برخورد کنیم؟

علل تنبلی کودک خود را پیدا کنید. با یافتن علت و پیدا کردن ریشه ی آن راحت تر و سریع تر قادر خواهید بود تا مشکل را حل کنید. پس از شناسایی دلایل تنبلی فرزند خود، تلاش نکنید که با فشار، کودک را به تکاپو وادار کنید. فشار زیاد بر کودک، اثر منفی بر حل این مشکل دارد.


 نظر های مثبت و تشویق کردن کودکان، یکی از روش های بسیار مؤثر برای حل مشکل تنبلی در آنها است. تشویق در زمان درست، انگیزه ی کودک را برای انجام دادن کارها و فعالیت کردن بیدار می کند. اما به این نکته توجه کنید و هشیار باشید که انجام دادن وظایف منوط به دادن باج نباشد و شرطی کردن کودک نباشد.


 برای بچه ها کارهای متفاوت و متناسب با علاقه ی آن ها تعیین کنید و از امتیاز ها و جایزه برای انجام دادن آن فعالیت استفاده کنید.

 فعالیت ها و خواسته هایی را از کودک بخواهید که قادر باشند آن را انجام دهند و در انجام آن شکست نخورند. و تا جایی که می شود به فرزند خود اجازه دهید تا برنامه ریزی داشته باشد.با این کار او مسئولیت پذیر می شود و علاوه بر آن، با انگیزه و سرعت بیشتری به انجام فعالیت می پردازد..
 تلاش کنید تا کودکتان با مشکلات خانوادگی شما روبه رو نشود و با کمتر شدن مشکلات و فراهم شدن محیطی با آسایش برای کودکان بسیاری از مشکلات و ایرادات رفتاری آنها درست می شود. پر اهمیت ترین مسئله، تشویق و توجیه کودک برای مسئولیت پذیری است. کودک باید بداند که قبول کردن مسئولیت و انجام صحیح آن بیشترین سود را برای خود او دارد. در حقیقت، هرچقدر فعال  تر، موفق تر.

امکان ارسال دیدگاه وجود ندارد!